Νατάσσα Χαρέλα- Ανα-τροπές ή πάρτο αλλιώς

Και κει που όλα φαίνονται ότι κυλούν ομαλά, τσουπ,  έρχεται μια ανατροπή που φέρνει τα πάνω κάτω. Ένα ταρακούνημα γερό, για το οποίο έχω προειδοποιηθεί και από ένα όνειρο «σημαδιακό» πριν λίγες μέρες. Τότε δεν το κατανόησα το όνειρο ακριβώς, δεν είχα ιδέα τι μου έλεγε…άλλο νόμιζα πως ήταν το νόημά του.

Τα συναισθήματα με κατακλύζουν, όλα μαζί, με όλες τις αποχρώσεις τους, όλα είναι εκεί, από το βαθύ πόνο, το φόβο, την ενοχή ως το γέλιο και τη  χαρά. Με κυκλώνει ο φόβος και η άρνηση,  με σφίγγουν τα πολλά «γιατί»  σε μένα τώρα, λες και αποτελώ εξαίρεση στο σχέδιο του Όλου. Όλα κυριαρχούν μέσα μου και ταυτόχρονα ψάχνω να βρω τι λάθη έκανα, πού δεν με προστάτευσα, πού δεν έβαλα τα όριά μου, πού τα ξεπέρασα, τι θέλω, τι δε θέλω πια, γιατί αυτοτιμωρούμαι. Πού και ποιο είναι το κρυμμένο δώρο του πόνου μου. Τι μαθαίνω μέσα από αυτήν τη δύσκολη περιπέτεια. Τη μια στιγμή κλαίω, σα να άνοιξαν οι ουρανοί και την άλλη γελάω με όλη μου την καρδιά.

Και όλα αλλάζουν και πολλά που φαίνονταν «σημαντικά» ξεθωριάζουν, μπαίνουν άλλες προτεραιότητες για σήμερα, που ήταν ξεχασμένες και δεδομένες. Πόσο ανούσια πράγματα και καταστάσεις μου χαλούσαν τη διάθεση…και τώρα φαίνονται τόσο ασήμαντα στα μάτια μου. Σα να αναταράχτηκε όλος ο βυθός της Ψυχής μου. Ήρθαν τα πάνω κάτω. Αλλαγές πολλές.

Βλέπω τον τρόμο και τον πόνο στα μάτια των αγαπημένων γύρω μου και πονάω. Όταν ένας πονάει, πονάει όλο το σύστημα γύρω του. Θέλω να παρηγορηθώ, αλλά και να τους παρηγορήσω. Βλέπω και το νοιάξιμο και την αγάπη τους και το χαίρομαι, απολαμβάνω που μ΄αγαπούν, που τους αγαπώ, νιώθω πόσο σημαντικοί ήταν και είναι στη ζωή μου και πόσο η κάθε αλλαγή μας επηρεάζει όλους, πόσο συνδεδεμένοι είμαστε. Μια πετρούλα πέφτει στα ήσυχα νερά της λίμνης και οι κυματισμοί της απλώνονται παντού.

Από το κέντρο της καρδιάς μου υπόσχομαι να αγαπώ όλες τις πλευρές μου, σκοτεινές και φωτεινές, χωρίς όρους.

Είμαι Άνθρωπος και οδεύω καθημερινά μέσα από εύκολα και από δύσβατα μονοπάτια. Είμαι Άνθρωπος και διαρκώς μαθαίνω μέσα από τη χαρά, αλλά και μέσα από πικρά “ποτήρια”,  μέσα από την κάθε ανατροπή, μαθαίνω, εξελίσσομαι. Θυμάμαι διαρκώς ότι κάθε στιγμή οδεύω προς την Τελείωση.

ευχές

Σας εύχομαι όνειρα που δεν τελειώνουν και θέληση δυνατή… για να
πραγματοποιήσετε κάποια…
Σας εύχομαι ν’ αγαπάτε…ό,τι αξίζει ν’ αγαπιέται και να ξεχνάτε,
ό,τι αξίζει να ξεχαστεί…
Σας εύχομαι πόθους ζωής…
Σας εύχομαι σιωπές…
Σας εύχομαι να ξυπνάτε με το κελάηδισμα των πουλιών και με το γέλιο των παιδιών…
Σας εύχομαι ν’ αντέχετε…
να μην ενδίδετε στο βούλιαγμα, στην αδιαφορία και στις αρνητικές δυνάμεις της εποχής μας…
Μα πάνω απ’ όλα σας εύχομαι…
Να Είστε ο Εαυτός Σας!

-Jacques Brel

είμαι ήδη…

Όσσο- Οι Ενοχές είναι παιχνίδι του Εγώ

Όλες οι ενοχές δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παιχνίδι του εγώ, επειδή υπονοούν ότι έχεις εσύ τον έλεγχο όσων σου συμβαίνουν. Αν όμως δεν έχεις αποκρυσταλλωμένο εγώ, τότε είσαι σαν φτερό στον άνεμο. Πηγαίνεις όπου φυσάει ο άνεμος. Το φτερό δεν μπορεί να πει πως ήθελε να πάει νότια αλλά πήγε βόρεια και νιώθει ενοχές! Οτιδήποτε έχει συμβεί, δεν έγινε εξαιτίας σου, αλλά το έκαναν οι περιστάσεις. Νιώσε ταπεινά, άφησε τα δάκρυα να κυλήσουν, αλλά μη νιώθεις ενοχές. Τα δάκρυα θα ξεπλύνουν και θα καθαρίσουν την καρδιά σου. Παράτα το εγώ και χαλάρωσε.

Αν γίνεις συνειδητός, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.

Όταν είσαι συνειδητός, δεν μπορείς ποτέ να κάνεις πράγματα για τα οποία να νιώσεις ενοχές.

Και όταν δεν είσαι συνειδητός, πώς μπορείς να κάνεις οτιδήποτε, για το οποίο δεν θα νιώσεις ενοχές; Όλο το ζήτημα λοιπόν είναι η συνειδητότητα και η έλλειψη αυτής. Γι’αυτό γίνει περισσότερο συνειδητός και περισσότερο ταπεινός.

Αν συμβεί κάτι, που δεν μπορείς να το αποφύγεις, δέξου το ταπεινά. Και για να συγχωρεθείς, κάψε, θρήνησε και προσευχήσου, αλλά μη νιώθεις ενοχές.

Οι ενοχές είναι ο τρόπος του εγώ. Και μ’ αυτόν τον τρόπο το εγώ αποκαθιστά τον εαυτό του. Για παράδειγμα, ο καθένας έχει μία εικόνα, μία χρυσή εικόνα του εαυτού του – ότι είναι πάρα πολύ όμορφος ή ότι είναι άγιος. Όταν ξαφνικά βρίσκεις τον εαυτό σου να κάνει κάτι που είναι εναντίον αυτής της εικόνας, τι μπορείς να κάνεις; Νιώθεις λοιπόν ενοχές.

Αυτό που λες είναι ότι δεν εγκρίνεις αυτό που έκανες και πως αν είχες τη δυνατότητα θα το άλλαζες. Η εικόνα σου γκρεμίστηκε μπροστά στα ίδια σου τα μάτια. Με το να αισθάνεσαι ενοχές όμως, αποκαθιστάς την εικόνα σου. Αυτό που λες είναι ότι θα μπορούσες να νιώσεις θυμό, όμως νιώθεις ενοχές, οπότε δεν είσαι και τόσο κακός άνθρωπος. Έρχεσαι και πάλι στην παλιά σου εικόνα, εξωραΐζοντας την. Και πάλι θα βρεθείς στην ίδια κατάσταση και πάλι θα ενθρονίσεις το εγώ σου και αυτό θα συνεχίζεται ξανά και ξανά.

Οι άνθρωποι θυμώνουν και μετανιώνουν, θυμώνουν και μετανιώνουν και πάλι θυμώνουν – ένας φαύλος κύκλος.

Μην κατακρίνεις τον εαυτό σου, απλώς νιώσε ταπεινά. Μπορείς να νιώσεις τη διαφορά; Αλλιώς, οι άνθρωποι μεγαλοποιούν τις ενοχές τους.

Αν διαβάσεις τις «Εξομολογήσεις» του αγίου Αυγουστίνου, θα δεις ότι δεν έχει κάνει πολλές αμαρτίες, απλώς υπερβάλλει, επειδή μόνο ένας μεγάλος αμαρτωλός μπορεί να γίνει μεγάλος άγιος.

Δεν υπάρχει λόγος να γίνεις άγιος, ούτε λόγος να γίνεις αμαρτωλός.

Βρίσκομαι εδώ για να σε κάνω κάτι κανονικό. Δε με ενδιαφέρει να σε κάνω άγιο.

Αρκετά μ’ αυτή την ανοησία! Εσύ μπορείς να θέλεις να γίνει άγιος, εμένα όμως δεν μ’ ενδιαφέρει καθόλου.

• Πηγή: http://makemagic.gr/node/9

Μούτζι ~Πιο Απέραντος από τον ουρανό, μεγαλύτερος από το χώρο

Το έχεις προσπαθήσει με τον δύσκολο τρόπο,

τώρα δοκίμασε με τον τρόπο της καρδιάς,

τον αβίαστο τρόπο, για λίγο.

Δεν έχω έρθει για να σε επιβαρύνω,

αλλά αντιθέτως για να σε απελευθέρωσω από την ιδέα

ότι χρειάζεται να δουλέψεις σκληρά για να

αφυπνιστείς στον Εαυτό.

Το Θείο δεν είναι ούτε μια

αναπνοή μακριά σου.

Δεν μπορεί ποτέ να είναι χώρια σου.

Είναι ο πυρήνας του ίδιου σου του Είναι.

 

* Πηγή: Mooji Greek

 

ας στολίζουμε και το μέσα μας…

ενσυναίσθηση

Σααντί Σιραζί- Τα παιδιά του Αδάμ

Τα παιδιά του Αδάμ είναι τα άκρα ενός σώματος,

Μοιράζονται όλα την ίδια ρίζα.

Όταν ένα άκρο περνάει τις μέρες του σε πόνο,

Τα άλλα άκρα δε γίνεται να ησυχάσουν.

Εσύ που δεν νιώθεις τον πόνο του άλλου,

Δεν σου αξίζει να ονομάζεσαι άνθρωπος.

• Από το βιβλίο «Ο κήπος με τα ρόδα», εκδόσεις Printa

Σααντί Σιραζί-Η ιστορία της σταγόνας

Μια σταγόνα βροχής έπεσε από ένα ανοιξιάτικο σύννεφο, και, βλέποντας την ανοιχτή έκταση της θάλασσας, ντράπηκε.

«Πού είναι η θάλασσα» σκέφτηκε «πού είμαι εγώ;» Συγκρινόμενη με αυτή, πράγματι, είμαι ανύπαρκτη».

Ενώ έτσι έβλεπε τον εαυτό της με μάτι περιφρόνησης, ένα στρείδι την πήρε στην αγκαλιά του, και η Μοίρα έτσι διαμόρφωσε την πορεία της που τελικά η σταγόνα έγινε ένα περίφημο βασιλικό μαργαριτάρι.

Εξυψώθηκε γιατί ήταν ταπεινό. Κρούοντας την πόρτα της ανυπαρξίας, έγινε υπαρκτή.

Όσσο-Η ενοχή της χαράς

Οι ενοχές είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο καθένας. Ολόκληρο το παρελθόν της ανθρωπότητας είναι στηριγμένο στις ενοχές και κάθε γενιά συνεχίζει να δίνει τις αρρώστιες της στη νέα. Κι αυτές συσσωρεύονται όλο και περισσότερο. Έτσι, κάθε νέα γενιά είναι όλο και πιο φορτωμένη από την προηγούμενη.

Οι ενοχές όμως είναι μία από τις βασικές στρατηγικές των παπάδων για να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους. Οι παπάδες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τις ενοχές. Όταν νιώθεις ενοχές, να θυμάσαι ότι τα χέρια του παπά είναι γύρω από το λαιμό σου. Σε σκοτώνει.

Οι ενοχές είναι μία στρατηγική για να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους, για να μετατρέπουν τους ανθρώπους σε σκλάβους.

Προσπάθησε να καταλάβεις το μηχανισμό. Μόνο με την κατανόηση θα μπορέσεις να ξεφύγεις.

Τι ακριβώς είναι η ενοχή;

Καταρχήν είναι επίκριση της ζωής, είναι συμπεριφορά αρνητική προς τη ζωή. Σου έχουν πει ότι κάτι είναι βασικά λάθος με τη ζωή σου. Σου έχουνε πει ότι γεννήθηκες αμαρτωλός. Σου έχουν πει ότι δεν μπορεί να βγει τίποτα καλό από τη ζωή σου – τη δική σου ούτε κανενός άλλου. Τίποτα εφικτό δεν είναι σε αυτή τη γη. Γι’ αυτό πρέπει να βρεις έναν ελευθερωτή – το Χριστό ή τον Κρίσνα – πρέπει να βρεις έναν ελευθερωτή που να μπορεί να σε ελευθερώσει από τον εαυτό σου, που να μπορεί να σε πάει στο θεό.

Η ζωή λένε, δεν αξίζει να τη ζεις, απόφυγέ την! Αν ζεις, θα βουτιέσαι όλο και περισσότερο στην αμαρτία. Και όταν αισθάνεσαι να σε τραβάει η ζωή, γεννιέται η ενοχή. Αρχίζεις να νιώθεις πως κάτι κάνεις στραβά.

Η ζωή όμως είναι πανέμορφη. Είναι φυσικό να σε τραβάει η ζωή. Είναι φυσικό να είσαι ερωτευμένος. Είναι φυσικό να χαίρεσαι, να γελάς, να χορεύεις. Όλα όσα είναι φυσικά όμως καταδικάζονται. Πρέπει να πας εναντίον της φύσης σου – αυτό σου διδάσκουν εδώ και αιώνες.

Οι πουριτανοί έχουν δηλητηριάσει τις φυσικές πηγές της ζωής. Σε έχουν στρέψει εναντίον του ίδιου σου του εαυτού.

Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα πράγματα. Αν ερωτευτείς μία γυναίκα, κάνεις αμαρτία, κάνεις λάθος. Αν σε γοητεύει το όμορφο πρόσωπο μίας γυναίκας ή ενός άντρα, τότε νιώθεις ενοχές. Τι κάνεις, αυτό είναι αμαρτία!

Αν είσαι παντρεμένος, τότε ακόμα περισσότερο. Έχεις σύζυγο, της έχεις παραδοθεί.

Τώρα είναι αδύνατο και να αναγνωρίσεις την ομορφιά μίας άλλης γυναίκας. Θα πας σπίτι και θα νιώθεις ένοχος.

Δεν έχεις κάνει τίποτα, απλώς είδες μία όμορφη γυναίκα να περνάει! Θα νιώσεις ενοχές, θα μπεις σε άμυνα. Όταν επιστρέψεις στο σπίτι, θα προσπαθήσεις να κρυφτείς. Δεν θα επιτρέψεις στη γυναίκα σου να μάθει, ότι στο δρόμο είδες μία όμορφη γυναίκα και αυτό σου έδωσε μεγάλη χαρά, επειδή αν της το πεις, θα μπεις σε μπελάδες. Γιατί να μπεις σε μπελάδες; Θα πεις ψέματα, θα νιώσεις ενοχές πάλι, επειδή είπες ψέματα και κανείς δεν πρέπει να λέει ψέματα στη γυναίκα του.

Η μία ενοχή δημιουργεί την άλλη και πάει λέγοντας. Και συνεχίζεται χωρίς τέλος.

Τότε γίνεσαι ενοχικός. Κουβαλάς στην καρδιά σου βουνά ενοχών.

Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να ελευθερωθείς από όλα τα ιερατεία.

Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να ελευθερωθείς από όλο το παρελθόν.

Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να γίνεις ένα, επειδή τότε εξαφανίζεται ο διχασμός.

Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να παρατήσεις τη σχιζοφρένεια. Τότε υπάρχει μεγάλη χαρά, επειδή δεν πολεμάς άλλο πια με τον εαυτό σου. Αρχίζεις να ζεις.

Πώς μπορείς να ζήσεις, όταν πολεμάς διαρκώς;

Δεν μπορείς να ζήσεις αν πολεμάς συνεχώς τον εαυτό σου. Μπορείς να ζήσεις μόνο όταν εγκαταλείψεις τον πόλεμο. Τότε η ζωή έχει το δικό της ρυθμό, έχει τη δικής μελωδία.

Και η ζωή είναι τέτοια ευλογία! Και μόνο μέσα σ’ αυτήν την αρμονία, όταν είσαι ένα, χωρίς ενοχές, χωρίς καταπίεση, χωρίς ταμπού, χωρίς αναστολές, χωρίς παπάδες να ανακατεύονται με τη ζωή σου – ινδουιστές, μωαμεθανούς, χριστιανούς – όταν είσαι αφέντης του εαυτού σου, τότε μόνο μπορείς να έρθεις σε επαφή με το Θεό.

• πηγή: http://makemagic.gr/node/9